“je kind wordt gezien”

“je kind wordt gezien”

‘De sfeer op deze school is erg prettig. Ik merk dat er rust heerst. Kinderen weten waar ze aan toe zijn. Ze worden gezien en gehoord, wij als ouders trouwens ook. Dat vind ik echt heel prettig’, vertelt Janna Buitenhuis, moeder van drie, waarvan twee nog op CBS De Morgenster zitten.

Fijne sfeer

‘De school is professioneler geworden. De sfeer is heel goed en er heerst rust. Was ik in het begin een beetje sceptisch over het invoeren van PBS om gewenst gedrag op een positieve manier te stimuleren, nu zie ik dat het werkt. Kinderen krijgen een complimentje of andere beloning bij goed gedrag. En dat merk je!’
Image
Image

Duidelijke communicatie

‘Er wordt goed en duidelijk gecommuniceerd, vind ik. Algemene berichten en mededelingen staan op het Ouderportaal. Als er andere dingen spelen of je wilt even iets overleggen, dan schiet je de leerkracht even aan of andersom. Dat werkt heel soepel.’

‘Ik vind het leuk om betrokken te zijn’

Image

Kinderen worden gezien

‘De directeur kent alle kinderen bij naam. Dan voel je je als kind wel gezien. Als ouder telt jouw mening ook. De leerkrachten nemen de tijd om met je in gesprek te gaan. Dat nodigt natuurlijk uit om de volgende keer weer even bij ze aan te kloppen. Ja, ze zijn er altijd voor ons. Of je kind nu meer ondersteuning nodig heeft of juist meer uitdaging, daar is alle ruimte en hulp voor. Je kunt ook altijd terecht bij de veiligheidsjuf. Kinderen kunnen open en eerlijk hun verhaal vertellen, als ze dat zelf willen natuurlijk.’

Leuk om te helpen

‘Ik heb de school goed leren kennen als voorzitter van de Ouderraad. Toen mijn oudste in groep 2 zat ben ik me gaan inzetten voor school. Het organiseren van feestjes, excursies en Sinterklaas, kerst en Pasen. Fijn om daarin de leerkrachten te ontlasten en bovendien heel erg leuk om te doen. Je krijgt meer zicht hoe het erop school aan toegaat en mijn kinderen vinden het ook leuk als ik meehelp. Hun klasgenootjes trouwens ook. Ik merk dat kinderen het prettig vinden als ze naast de leerkrachten vaste gezichten zien.’